ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ – Η ΠΟΛΗ
Αλεξανδρούπολη
Με θέση κομβική – σταυροδρόμι των θαλάσσιων και χερσαίων δρόμων – η Αλεξανδρούπολη ενώνει Ευρώπη και Ασία, Δύση και Ανατολή. Η όμορφη παραθαλλάσια πόλη, με τον φάρο να ορθώνεται επιβλητικός στο λιμάνι, αποτελεί προνομιακό κέντρο μιας πραγματικά χαρισματικής περιοχής.
Ψαράδες από τη Μαρώνεια και τη Μάκρη έστησαν στα μέσα του 19ου αιώνα έναν μικρό οικισμό, το Δεδέ-Αγατς, ονομασία που σημαίνει «το δέντρο του καλόγερου». Κατά την παράδοση το όνομα αυτό το πήρε από μία βελανιδιά, κάτω από τη σκιά της οποίας δίδαξε και τάφηκε ένας δερβίσης.
Το 1871 πέρασαν από το μικρό ψαροχώρι οι σιδηροδρομικές γραμμές της Μακεδονίας. Από τη στεριά ερχόταν ο σιδηρόδρομος, από την θάλασσα τα πλοία και η περιοχή άνθιζε. Όλα τα εμπορεύματα της Θράκης άρχισαν και συγκεντρώνονται εδώ, τα προξενεία, οι έμποροι και οι τεχνίτες έδιναν ζωή στην πόλη.
Το 1878 η εικόνα άλλαξε και στην Αλεξανδρούπολη ήρθαν τα στρατεύματα των Ρώσων, μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τα επόμενα δυο χρόνια οι Ρώσοι έφτιαξαν μια πόλη με ρυμοτομικό σχέδιο και φαρδιούς δρόμους, κάθετους προς την παραλία. Ο φάρος έγινε το σύμβολό της.
Το 1885 η πόλη προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία και τότε κατασκευάστηκαν πολλά από τα νεοκλασικά κτίρια της, ενώ το 1897 έφτασε εδώ το θρυλικό Όριαν Εξπρές που ένωνε τη Θεσσαλονίκη με την Κωνσταντινούπολη.
Η Αλεξανδρούπολη απελευθερώθηκε οριστικά από τους Βούλγαρους στις 14 Μαΐου του 1920. Το νέο όνομα δόθηκε προς τιμή του βασιλιά Αλέξανδρου που είχε περάσει από εκεί οδηγώντας τα ελληνικά στρατεύματα στην Αδριανούπολη.
Η σύγχρονη Αλεξανδρούπολη αποτελεί την πρώτη Ελληνική πόλη που συναντά ο επισκέπτης που έρχεται είτε από την Τουρκία, είτε από τη Βουλγαρία.
Διατηρεί ακόμα ένα μικρό κομμάτι της γοητείας του αρχικού ψαράδικου οικισμού. Ο φάρος της ορθώνεται επιβλητικός στο λιμάνι και το φως του «ταξιδεύει» ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια. Αληθινή εμπειρία είναι η δημοπρασία των ψαριών στην τοπική ιχθυαγορά, όπου τα αλιευτικά φτάνουν το ένα μετά το άλλο με τα αμπάρια τους γεμάτα. Εάν καταφέρετε, μάλιστα, να βγείτε για ψάρεμα μαζί με κάποιον από τους ερασιτέχνες ψαράδες, ιδιαίτερα την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος, η απόλαυση θα είναι διπλή.
Εκτός από την παραλιακή βόλτα (ο κεντρικός δρόμος κλείνει κάθε καλοκαίρι) αξίζει να πάτε μέχρι την Τραϊανούπολη και τις Φέρες -όχι μονάχα για την «Χάνα», τα λουτρά και τον ναό της Παναγιάς της Κοσμοσώτειρας, αλλά και για να περιηγηθείτε στο περίφημο οικοσύστημα του Δέλτα του Έβρου.
Μοναδική είναι η περιήγηση στην παραλιακή περιοχή ανάμεσα στους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσημβρίας Ζώνης και της Μαρώνειας, έως το λιμανάκι του Αγίου Χαράλαμπου. Το πέρασμα των αιώνων στην περιοχή της Θράκης καταγράφεται γύρω από τα ερείπια της Αρχαίας Ισμάρας. Οι περιηγητές που αγαπούν τις αυθεντικές εμπειρίες μπορούν να αναζητήσουν το σπήλαιο-εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, το χωριό, τα μεταλλεία, αλλά και την περίφημη Βίλα της Κίρκης.
- Εθνολογικό Μουσείο Θράκης
Ένας ακόμη λόγος για να επισκεφθείτε την Αλεξανδρούπολη είναι αυτό το εξαιρετικό μουσείο που στεγάζεται σε πέτρινο νεοκλασικό κτίριο του 1899. Λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια οργανώνοντας εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδόσεις, παραγωγή βίντεο και ντοκιμαντέρ και έχει ένα βασικό σκοπό: Τη γνωριμία του επισκέπτη με τον λαϊκό πολιτισμό και τα έθιμα της Θράκης. Η θεματολογία καλύπτει την κοινωνική και οικονομική ζωή της περιοχής από τον 18ο αιώνα έως τη δεκαετία του 1970. Οι θεματικές ενότητες στις οποίες παρουσιάζονται τα εκθέματα αφορούν την ενδυμασία, τα έθιμα στο λατρευτικό κύκλο, την προβιομηχανική διατροφή και ζαχαροπλαστική, τις παραδοσιακές καλλιέργειες. Περιλαμβάνουν, επίσης, εγκαταστάσεις σουσαμοτριβείου και βαφείου.
Ιστοσελίδα: www.emthrace.org
- Το Δέλτα του Έβρου
Κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Έβρος είναι ένας ακόμα ποταμός. Εκτός του ότι αποτελεί φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Ελλάδα-Τουρκία και Ελλάδα-Βουλγαρία, η πορεία του ανέκαθεν καθόριζε τις τύχες του τόπου. Οι αρχαίοι τον θεωρούσαν σαν τον μεγαλύτερο ποταμό του τότε γνωστού κόσμου, παρόλο που δεν είναι παρά ο μεγαλύτερος σε μήκος στην Βαλκανική χερσόνησο.
Σχεδόν 30 χιλιόμετρα πριν από τις εκβολές του ο Εβρος ποταμός χωρίζεται στα δύο σχηματίζοντας ένα τεράστιο μακροσκελές τρίγωνο. Η δελταϊκή πεδιάδα που δημιουργείται έχει συνολική έκταση 200.000 στρέμματα τα οποία μοιράζονται η Ελλάδα (150.000) και η Τουρκία. Τα 80.000 στρέμματα από αυτά που βρίσκονται επί του ελληνικού εδάφους αποτελούν την έκταση η οποία έχει ενταχθεί στη διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ. Η επίσημη ονομασία του Δέλτα του Έβρου είναι «Αινήσιον Δέλτα».
Μέχρι την δεκαετία του 1950 αυτός ο τόπος ήταν παρθένος και ουσιαστικά ανεξερεύνητος. Μετά άρχισαν τα έργα αποστράγγισης, υψώθηκαν αναχώματα, χαράχθηκαν χωματόδρομοι, ευθυγραμμίστηκε η κοίτη του ποταμού και αποξηράνθηκαν μεγάλες εκτάσεις για καλλιέργειες. Τα 20 τελευταία χρόνια οι δραστηριότητες αυτές, πάντως, έχουν σταματήσει.
Η μεγάλη αξία του Δέλτα του Έβρου βρίσκεται στην πλούσια ορνιθοπανίδα του. Εδώ έχουν παρατηρηθεί τουλάχιστον 316 είδη πουλιών από τα 420 περίπου που υπάρχουν στην Ελλάδα! Είναι σπάνιο φαινόμενο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και το οικοσύστημα λειτουργεί σαν βιότοπος για φώλιασμα, ως καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών από τις βόρειες περιοχές της κεντροανατολικής Ευρώπης κατά την διάρκεια του χειμώνα και ως ζωτικός χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεγάλου αριθμού μεταναστευτικών πουλιών. Αντίστοιχα στην περιοχή του Έβρου έχουν παρατηρηθεί 46 είδη ψαριών, 7 είδη αμφίβιων, 21 είδη ερπετών και περισσότερα από 40 είδη θηλαστικών. Δύο είναι οι μεγάλες λιμνοθάλασσες –τα πολυτιμότερα υγροτοπικά συστήματα– στο Δέλτα. Της Δράνας (ή λίμνη του Δράκοντος) με έκταση 6.000 στρέμματα και τα Παλούκια (ή Καζικλί) με έκταση 2.800 στρέμματα.
Info
* Η στάθμη των νερών του ποταμού Έβρου είναι 6 μέτρα χαμηλότερη από εκείνη της θάλασσας. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις είναι ακόμα μεγάλες και πολύ εύφορες. Τα βασικά προϊόντα είναι βαμβάκι, σιτάρι, τεύτλα και καλαμπόκι.
* Η επίσκεψη στην περιοχή του Δέλτα επιτρέπεται σε συγκεκριμένες περιοχές και θα πρέπει να είστε μαζί με κάποιον ξεναγό εθνικών δρυμών, ή να έχετε συνοδό με ειδική άδεια. Η περιοχή είναι επιτηρούμενη από τον στρατό.